mustabid

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mus-ta-bid

Etimologiyasi

arab. – oʻz xohishicha ish qiluvchi; zolim, zulmkor;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Mutlaq hokimiyatga ega boʻlgan hokim, istibdod egasi. ◆ Azizbek Turkiston xonligining eng zolim va mustabid sanalgan beklarining biri va uning oʻz qaramogʻida boʻlgan Toshkent aholisiga qilgan zulmlari Fargʻonaga doston. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ Mustabid shohlarning razolati ham shundaki, ular faqat oʻz nomlari emas, balki oʻz eli nomiga ham dogʻ tushirishga qodirdirlar. O. Yoqubov, „Koʻhna dunyo.“ ◆ Mustabid tuzum mafkurachilari eliga sadoqatli, obroʻ-eʼtiborli odamlarni yoʻq qilish payida boʻlganlar. M. Qoʻshjonov, „Diydor.“

Antonimlari

МУСТАБИД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

mustabid
уст. книжн. деспот, тиран; // деспотический, тиранический; ◆ ~ usuldagi idora деспотический образ правления.