niqtamoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

niq-ta-moq

Etimologiyasi

Tayoq sanchib yoki oyoqlari bilan ikki yoniga tepkilab, yurishga, ilga-rilashga undamoq (ot-ulovni). U otliq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ sherigidan qolmaslik uchun otining tizginini siltaydi, oyogʻi bilan uning bagʻriga niqtay-di. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

2 Qoʻl yoki oyoq uchi bilan turtmoq. -Gʻaf-latda qolmay oʻling, otasi, — ◆ dedi erining boshiga niqtab. — “Laylatulqadr ” bizlarni izzat qilib, oʻz oyogʻi bilan uyimizga kirib kelgan ekan. N. Maqsudiy, Laylatulqadr. ◆ Baland boʻyli, paxmoq sochli, dov kazak askar-lar xalqni urib, niqtab, orqaga surishga kirishdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

3 Tigʻizlab joylamoq, mushtlab tiqmoq. ◆ Qodir, niqtab paxta tiqilgan qanorning ogʻzini tikib, taroziga keltirib qoʻyardi. S. Mahkamov, „Dala tongi“ .

Antonimlari

НИҚТАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

niqtamoq
1 понукать осла уколами острой палки в холку, сидя на нём верхом, и одновременно бить его пятками по бокам; пришпоривать;
2 бить, толкать кулаками; пинать; Baland boʻyli, paxmoq sochli, dov kazak askarlar xalqni urib, niqtab orqaga surishga kirishdi (Ойбек, «Ќутлуѓ ќон») Высокорослые, косматые, здоровенные служивые-казаки стали пинками осаживать народ;
3 втискивать, впихивать (что-л. куда-л.), набивать (что-л. туго, плотно); qopga paxtani niqtab tiqmoq туго набивать мешок хлопком.