Kontent qismiga oʻtish

oʻyinchi

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)

[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

[tahrirlash]

oʻ-yin-chi

Aytilishi

[tahrirlash]

Etimologiyasi

[tahrirlash]

Maʼnoviy xususiyatlari

[tahrirlash]

Maʼnosi

[tahrirlash]

1 Oʻyin s. sfdsh; oʻyinga tushuvchi, oʻynayotgan, yaxshi oʻynaydigan. ◆ Oʻyinchi yigit chetga chiqishi bilan kip-riklariga surma qoʻygan.. yoʻgʻon bir juvon oʻrtaga chiqib, yoʻrgʻalay boshladi. P. Tursun, Oʻqituvchi. ◆ Yoshgina boʻlsa ham, shoʻx, oʻyinchi qiz ekan-da. A. Muxtor, Boʻronlarda bordek halovat.

2 Raqsga tushuvchi shaxs; raqqos yoki raqqosa. ◆ Shoʻx yigitlar oʻyinchiga xushomad qilar, qiyqirishar edi. P. Tursun, Oʻqituv-chi. ◆ Majlisning shoirlari, oʻyinchilari, chil-dirmachi va dutorchilari — barchasi ham ho-zir boʻlib, Kumushbibigina hammomdan qayt-magan edi. A. Qodiriy, Oʻtgan kunlar. ◆ Yusuf-jon aka Fargʻona vodiysining eng oʻtkir oʻyinchi ustozlaridan koʻp raqslarni oʻrgangan edi. T. Obidov, Yusufjon qiziq.

3 koʻchma Yaxshi oʻynaydigan (q. oʻyin 5). ◆ Yana qanday deng, eng oʻyinchi, serparvoz kaptar-larimdan ajraldim. A. Qodiriy, Obid ket-mon.

4 Futbol, shaxmat kabi oʻyinlarda ish-tirok etuvchi; sport musobaqasidagi biror jamoa aʼzosi. ◆ "Paxtakor" oʻyinchilari. Usta oʻyinchi. Oʻyinchilar hujumga oʻtishdi.

Sinonimlari

[tahrirlash]

Antonimlari

[tahrirlash]

ЎЙИНЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

[tahrirlash]

Sifat

[tahrirlash]

oʻyinchi

Tillar

[tahrirlash]