odamxoʻr

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

o-dam-xoʻr

Etimologiyasi

ODAMXOʻR Bu sifat tojik tilida 'kishi' maʼnosini anglatadigan arabcha odam otiga (ARS, 29) 'eb-ich-' maʼnosini anglatadigan tojikcha xoʻrdan feʼlining (ТжРС, 434) xoʻr hozirgi zamon asosini qoʻshib hosil qilingan; 'odam goʻshtini yeydigan' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 521).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

a. + f. „.'G — odam yeyuv-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Odam goʻshtini yeydigan; yovvoyi, vah-shiy. Bir togʻning izasida odamsifat, odam-xoʻr, vahshiy jondorlarning makoni bor edi. "Yodgor".

2 koʻchma Oʻtaketgan yovuz, zolim, qotil, jallod. ◆ Odamxoʻr zolimlar, beklar, xoqonlar Oltin qadahlarda sharob ichardi. Uygʻun . ◆ Hayitgul opa kabi ayollar front orqasida odamxoʻr Gitler uyasini oʻqqa tutganlar. "Saodat" .

Antonimlari

ОДАМХЎР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

odamxoʻr
людоед, каннибал, // кровожадный; ◆ odamxoʻr ot злая, кусачая лошадь, не подпускающая к себе человека.