omon-eson
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
o-mon—e-son
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
OMON-ESON Bu sifat 'xavf-xatarsiz', 'sog-sadomat' maʼnosini anglatadigan arabcha amon sifati bilan (ARS, 45; ТжРС, 25) 'sogʻ-sadomet' maʼnosini anglatadigan oʻzbekcha eson otidan (OʻTIL, I, 454) tuzilgan boʻlib, oʻzbek tilida a tovushi o(â) tovushiga admashtirilgan; 'xavf-xatarsiz', 'sog-sadomat' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 537). Bu juft sifat eson-omon tarzida ham tuzilgan (OʻTIL, I, 454).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
ayn. omon 1. ◆ Agar Karim-jon omon-eson qaytib kelsa, rais/shgini ham tashlayman. S. Ahmad, „Ufq“ .
omoch esk. q. x. Ulov qoʻshib yer haydala-digan, metall tishli qadimgi eng oddiy yogʻoch yoki temir asbob. Omoch bilan yer xay-damok. ■■ Hoʻkiz kallasini egib, omochni tor-tishga urinar, qoʻshchi esa hadeb qistar edi. M. Ismoiliy, Fargonat. o. [Abdurasul]Dast-lab Olaxoʻjaning sigirlarini boqadi, keyin omoch qulogʻini ushlaydigan boʻlgach, qoʻshga chi-qadi. P. Tursun, Oʻqituvchi.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ОМОН-ЭСОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.