otashzabon
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
o-tash-za-bon
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
OTASHZABON Bu sifat tojikcha otash oti bilan (q.) 'til' maʼnosini anglatadigan zabon otidan (ТжРС, 147) tuzilgan boʻlib (ТжРС, 290), 'nutqi oʻta taʼsirchan' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 548). ' '
,t Bü siFat tojikcha otash otiga (q.) -sh qoʻshimchasini
(1jRS, 542)_qoʻshio hosil qilingan boʻlib, 'alangali', 'joʻshqin' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 548).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[f. ,yL> otashzabon oʻtkir til
li; qochirimli soʻzlaydigan; tili achchiq] kt. Nutqi oʻtkir, taʼsirchan; soʻzga usta, soʻz bilan qalblarni hayajonga keltiradigan. ◆ Otashzabon notiq. n ◆ Sochma sheʼr yozganda, rostdan ham Mirtemir otashzabon shoirga aylanadi. T. Jalolov, „Mirtemir“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ОТАШЗАБОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
otashzabon
пламенный, прожигающий словом; ◆ otashzabon shoir пламенный поэт.