peshvo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

pesh-vo

Etimologiyasi

fors. – rahnamo; rahbar, ustoz;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

kt. 1 Maʼlum bir soha yoki ishda yetakchi, ilgʻor kishi. ◆ U barcha mavjud ilmlarni egallab, zamona olimlarining peshvosi.. boʻlishga tirishadi. Oybek, „Navoiy.“ ◆ Xolqoʻzi Xudoyorov Zumratning sinfdoshi edi.. Sinfdagi qizlar ichida eng suluvi Zumrat boʻlsa, oʻgʻil bolalarning peshvosi Xolqoʻzi edi. S. Siyoyev, „Otliq ayol.“

Shariat peshvolari; Dinni, shariat qonun-qoidalarini himoya qiluvchi ruhoniylar, ulamo-hukamolar. ◆ Saroyda barcha: shariat peshvolaridan tortib to kichkina amaldorgacha shoirlik daʼvo qilardi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik.“ ◆ Sekin-sekin gap-soʻzlar ayoni mamlakat, shariat peshvolari, ulamo-fuzaloga yetib, eshonoyimning bu harakatlarini ayni muddao deb topdilar. Oʻ. Usmonov, „Saylanma.“

2 Yoʻlboshchi, dohiy. ◆ Xalq peshvosi.

Antonimlari

ПЕШВО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

peshvo
книжн.
1 предводитель, руководитель, вождь;
2 идущий впереди, передовой, выдающийся; ◆ olimlarning peshvosi выдающийся учёный.