piqirlamoq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
pi-qir-la-moq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Kulgi yoki yigʻidan oʻzi-ni tuta olmay qolganda, qisqa, past tovush chiqarmoq, piqir etmoq. ◆ Mastura piqirlab kulib yubordi, yana kuldi, yosh boladay oʻzini tutolmay qiqirlar edi. A. Qahhor, „Ming bir jon“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ПИҚИРЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.