puchmoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

puch-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

esk. kt. Chet, pastqam joy, ovloq; burchak. ◆ Qishloqning qorongʻi puchmo-gʻi. n ◆ Axir, folklorchi boʻlish, qaysi bir puchmoqlarda koʻzdan pana yotgan xalq ijo-dining durdonalarini qidirib topish.. ular-ni yozib olib, kitob qilib chiqarish.. — eh-ha, igna bilan quduq qazishning ayni oʻzi ku! "Saodat" . ◆ Togʻlarning bu xil puchmoqlari unga begona edi. S. Ahmad, „Jimjitlik“ . ◆ Atrof tumonat oppoq edi. Bu oqlik jamiki puch-moqlaru xilvat goʻshalarga ham allanechuk gʻayritabiiy kuch orqali tarqalgan. Sh. Boʻtayev, „Qoʻrgʻonlangan oy“ .

2 koʻchma Tag, tub; chuqur joy. ◆ Yurak puch-magʻida qolgan kirlarni qalam bilan toza-lov shoirning ishi. Gʻ. Gʻulom, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Yon-atrof qanchalik rutubatli, yaʼni qanchalik qora-quyuq ranglar bilan oʻralgan boʻlmasin, koʻnglingizga negadir iliqlik inadi, bundan ham koʻnglingiz yorishadi, ham shuuringizning xira tortgan puchmoqlarida nimadir gʻimirlaydi. Gazetadan .

Antonimlari

ПУЧМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

puchmoq
уст. книжн. угол; окраина.