qahqaha

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qah-qa-ha

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — xaxolab kulish;

qattiq kulgi] 1 Qattiq xushchaqchaq kulgi. ◆ Sherbekning qahqahasi Suvonjonga tepa-sida bexosdan chaqmoq chaqqandek boʻlib tu-yuldi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

Qahqaha urmoq (yoki otmoq, solmoq), qahqaha urib (yoki otib, solib) kulmoq ayn. qah-qah urmoq (yoki otmoq, solmoq) q. qah-qah. [Nigora] ◆ Birdan qahqaha urib kular-kan, buloqqa qoʻlini tiqib, cha,titib yubor-di. S. Anorboyev, „Oqsoy“ . ◆ Xoʻsh, xotin, xafa koʻrinasan. Bolalarning baxtiga oʻynab-ku-lib, kelinchaklarday qahqaha otib yurmay-sanmi? Sh. Sulaymon, „Ota, oʻgʻil“ .

2 koʻchma Davomli qichqirish, qagʻillash va shu singari tovushlarni bildiradi. ◆ Boyqushning shum qahqahasi. n Qayerdadir, qum ichida, urgʻochi oqchorloqning xunuk qah-qahasi eshitilar edi. A. Muxtor, Qoraqal-poq qissasi.

Antonimlari

ҚАҲҚАҲА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.