qashshang

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qash-shang

Etimologiyasi

QASHSHAŊ 'surbet', 'sulloh'; 'asov'. Shu yoshga kirib, sendek h a sh sh a n g bolani koʻrgonim yoʻh. Qadimgi turkiy tilda bu soʻz asli qashaŋ tarzida ta — laffuz qilingan boʻlib, 'past', 'pastkash' maʼnosini anglatgan (Devon, III, 380). Shu soʻz qirgʻiz tilida ' yalqov', ’ palid' maʼnosini anglatishi taʼkidlangan (QRS, 363: kashan I). Koʻrinadiki, bu soʻz salbiy xis-latni bildiradi-yu, uning mundarijasi tildan tilga farqli boʻladi. Tovush jihatidan oʻzbek tilida bu soʻz tarkibidagi sh undoshi qatlangan (shu usul bilan maʼno kuchaytirilgan), a unlilari ä unlilariga almashgan: qashaŋ > qashshaŋ > qäshshäŋ . Qirgʻiz tilida bu soʻz-ning kashan va kashak shakllarida keltirilishi (КРС, 363) bu soʻzlar oxiridagi -ŋ , -k qismi qoʻshimcha eka-nini koʻrsatadi, lekin bunday yaszlishlar uchun asos boʻlgan soʻz manbalarda keltirilmagan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

shv. 1 Uyati yoʻq, surbet, sulloh. ◆ Qashshang odam, m ◆ Kuyosh, boshliq bevaqt ishga qoʻzgʻagan qashshang kabi, ta-janglarcha nur sochmoqda. "Sharq yulduzi" .

2 Boʻy bermaydigan, asov. ◆ Qashshang ot.

Antonimlari

ҚАШШАНГ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qashshang
наглый, нахальный; // наглец, нахал.