qavm
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qavm
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. f.— xalq, millat; kishilar toʻdasi, guruhi.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Bir avloddan tarqalgan, oʻzaro qarindoshlik munosabatlari bilan bogʻlangan kishilar birlashmasi; urugʻ, aymoq, qabila. ◆ Garchi sizning qipchoq qavmiga mansubiyatingiz boʻlsa ham, Musulmonqulni haydashda bizga unutilmaslik xizmatlar qildingiz. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
2. din. Bir masjidda ibodat qiluvchi kishilar, bir masjidning namozxonlari va ularning har biri. ◆ Jilovxonada namoz kutib oʻtirgan qavmlar ichida Samad boʻqoq, Shukur soʻfilar ham koʻrinar edilar. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ . ◆ … xatna toʻyiga yetti machit qavmini taklif qilgan boʻlsa, mahalla uchun jonkuyar Mahkamboy terisiga sigʻmay qolardi. M. Osim, „Tilsiz guvoh“ .
3. Kishilarning maʼlum bir ish va boshqa jihatdan boʻlgan birligi, guruhi; toifa. ◆ Haligi qavmdagi mualliflar endi oshkora oshna-ogʻaynigarchilik, loʻttibozlik, guruhbozlik … yoʻliga oʻtib oldilar. Gazetadan . — Men bir ojiz fuqarongizman, — ◆ dedi u darhol, — ahli shuaro ila fuzalo qavmiga koʻrsatgan inoyatlaringiz tahsinga sazovordir. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ .
4. (3-shaxs egalik va oʻ.-p. k. shaklida — qavmida) "Qatorida" maʼnosini bildiradi. ◆ Menga-ku janoza oʻqiydiganlar topiladi. Ammo senlar toʻngʻiz qavmida ketasanlar. B. Rahmonov, „Mardlar qissasi“ . ◆ Zokir temirchi gʻoziyning qilichidan oʻlgan, shuning uchun ham u kofir qavmida ketgan emish. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚАВМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.