qibla
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qib-la
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. — roʻparada turgan narsa;
namoz paytida yuz qaratiladigan tomon (Makka tomoni); mehrob; janub] ! din. Mu-sulmonlar namoz oʻqiyotgan paytda yuzni qaratib, oʻgirib turadigan tomon, Makka shaxri joylashgan tomon. ◆ Qiblaga qarab fotiha oʻqimoq. v [ ◆ Otamning] Koʻp vaqtlari tasbeh oʻgirish.. kechalari qiblaga qarab, tiz bukib oʻtirib, xudoga yigʻlash bilan oʻtar edi. M. Muxammadjonov, „Turmush urinishlari“ . ◆ Meʼmor dastorini boshiga qoʻndirib, qiblaga yuzini toʻgʻriladi.. Mirmuhsin, „Meʼmor“ .
2 esk. Gʻarb, kunbotish tomon. ◆ Qibladan esgan shamol.
- Toʻrt tomoning qibla! Qayoqqa ketsang keta ber, ixtiyoring oʻzingda. -Ikkisidan birini tanlang, — dedi Oyqiz qatʼiyat bilan, — ◆ yo ketmon, yo toʻrt tomoningiz qibla, boshingiz qayoqqa ogʻsa, oʻsha tomonga joʻnang. Sh. Rashidov, „Boʻrondan kuchli“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚИБЛА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.