qiygʻir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qiy-gʻir

Etimologiyasi

QIYGʻIR q. qirgʻiy
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Tumshugʻi kalta va qayrilgan, asosan uncha yirik boʻlmagan qush, par-randalarga ovga solinadigan sohibchangal yirtqich qush; qirgʻiy. ◆ Oysuluv qiygʻirning changalidan qutulgan kaptarday, Suvonjon-ning quchogʻidan otshgib chiqdi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

Qiygʻir burun, qiygʻirburun Qiygʻir tum-shugʻiga oʻxshash, pastga tomon qayrilgan burun. ◆ Saltanatning yigiti kelishgan, qiygʻir burni chehrasiga allaqanday jasorat ba-gʻishlagan. O. Yoqubov, „Bir felyeton qissasi“ .

Qiygʻir qarash qilmoq Oʻqrayib qaramoq. ◆ Yoʻlda keta turib, Bolta akamiz bir qiygʻir qarash qilib qoʻydilar. N. Safarov, „Hayot maktabi“ .

Antonimlari

ҚИЙҒИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qiygʻir
разг. = qirgʻiy.