qoʻr-qut
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qoʻr—qut
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Iigʻib, toʻplab, gʻamlab qoʻyil-gan narsa, boylik, zaxira; qut-baraka. ◆ Shu-nisiga suyunamanki, oʻsha vaqtlarda yaxshigi-na roʻzgʻor tuzib, qoʻr-qut orttirgan ekan-miz, bari xalqning koriga yaradi. Oybek, „O“ . v. shabadalar. ◆ Eshon ayaning birdan-bir niyati qoʻlda qolgan qoʻr-qutlarni saqlab qolish, pishib hilvirab turgan eshonni oʻz maskaniga qoʻyib, boyliklariga ega boʻlish. S. Ahmad, „Hukm“ . ◆ Hozir eski qoʻr-qutdan bor, lekin yotib yeganga togʻ chidamaydi. Oybek, „Ulugʻ yoʻl“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚЎР-ҚУТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.