qoʻshchi
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qoʻsh-chi
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Qoʻsh haydovchi kishi. ◆ Yerhay-dashga chiqqan qoʻshchilarning kuylagan ovoz-lari eshitilib, meni oʻz tomoniga tortdi. S. Ayniy, „Esdaliklar“ .
2 tar. Feodal-boylarga yollanib ish-lovchi kambagʻal dehqon; qarol, chorakor, batrak. ◆ Ming qoʻshchiga bir boshchi. Maqol . n ◆ Uzining yer haydash anjomlariga, hoʻkiz kabi ish hayvonlariga ega boʻlib, haqini kelishgan holda, zamindorlarning yerini haydaydigan-lar qoʻshchilar deb nomlangan. "Fan va turmush" .
3 tar. Batrak, qarol, chorakor va kam-bagʻal dehqonlar manfaatini himoya qilish uchun tuzilgan, 1919-1930 yillarda faoli-yat koʻrsatgan kasaba tashkiloti. ◆ Stol yonida komissiya aʼzolari, "qoʻshchi" faollari oʻtir-dilar. A. Qahhor, „Sarob“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚЎШЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.