qoʻshchi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qoʻsh-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Qoʻsh haydovchi kishi. ◆ Yerhay-dashga chiqqan qoʻshchilarning kuylagan ovoz-lari eshitilib, meni oʻz tomoniga tortdi. S. Ayniy, „Esdaliklar“ .

2 tar. Feodal-boylarga yollanib ish-lovchi kambagʻal dehqon; qarol, chorakor, batrak. ◆ Ming qoʻshchiga bir boshchi. Maqol . n ◆ Uzining yer haydash anjomlariga, hoʻkiz kabi ish hayvonlariga ega boʻlib, haqini kelishgan holda, zamindorlarning yerini haydaydigan-lar qoʻshchilar deb nomlangan. "Fan va turmush" .

3 tar. Batrak, qarol, chorakor va kam-bagʻal dehqonlar manfaatini himoya qilish uchun tuzilgan, 1919-1930 yillarda faoli-yat koʻrsatgan kasaba tashkiloti. ◆ Stol yonida komissiya aʼzolari, "qoʻshchi" faollari oʻtir-dilar. A. Qahhor, „Sarob“ .

Antonimlari

ҚЎШЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qoʻshchi
1 пахарь;
2 слуга у бая, наёмный работник;
3 ист. «Кошчи» (название союза батраков, чайрикёров и малоземельных дехкан, существовавшего в 1919-1930 гг.).