qobil

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qo-bil

Etimologiyasi

a. JjU — qabul qiluvchi, har narsaga koʻnuvchi, qobiliyatli; kelgusi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Har qanday ishga qobiliyati, layoqati boʻlgan; qobiliyatli, layoqatli. ◆ Borishsa qaytarma, bolam. Koʻp qobil, oʻzingga oʻxshagan hunarmand oʻgʻlonlar-da bular. H. Nazir, „Choʻl havosi“ . ◆ Xudoyqul odamning qoʻlidan keladigan har qanday ishga qobil edi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Murzin oʻtirgan oʻrnida oʻzini har narsaga qobildek tasavvur etdi. Shuhrat, „Shinelli yillar“ .

2 Soʻzga kiradigan; yuvosh, moʻmin. Kpoai bola, n ◆ Koʻrinishda qobil, chertib-chertib soʻzlaydigan Sobir Saydarov soʻnggi vaqt-larda ichkilikka mukkasidan ketdi. Gazetadan .

3 kam qoʻll. Munosib, moye, koʻngildagidek. ◆ Mehnatkash elga qoyil, Yerlarni qildi qobil, Undirdi katta hosil.. Habibiy . ◆ Dehqon xalqi kuzning qobil, saxiy kelishini orzu qiladi, chorvadorlar esa — bahorning. "Saodat" .

4 Qobil (erkaklar ismi).

Antonimlari

ҚОБИЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

qobil

OʻTIL

Ruscha _ru

qobil
1 способный; даровитый;
2 тихий, смирный, послушный; ◆ qobil bola смирный, послушный ребёнок;
3 Кабул (имя собств. мужское).