qobil
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qo-bil
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. JjU — qabul qiluvchi, har narsaga koʻnuvchi, qobiliyatli; kelgusi
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Har qanday ishga qobiliyati, layoqati boʻlgan; qobiliyatli, layoqatli. ◆ Borishsa qaytarma, bolam. Koʻp qobil, oʻzingga oʻxshagan hunarmand oʻgʻlonlar-da bular. H. Nazir, „Choʻl havosi“ . ◆ Xudoyqul odamning qoʻlidan keladigan har qanday ishga qobil edi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Murzin oʻtirgan oʻrnida oʻzini har narsaga qobildek tasavvur etdi. Shuhrat, „Shinelli yillar“ .
2 Soʻzga kiradigan; yuvosh, moʻmin. Kpoai bola, n ◆ Koʻrinishda qobil, chertib-chertib soʻzlaydigan Sobir Saydarov soʻnggi vaqt-larda ichkilikka mukkasidan ketdi. Gazetadan .
3 kam qoʻll. Munosib, moye, koʻngildagidek. ◆ Mehnatkash elga qoyil, Yerlarni qildi qobil, Undirdi katta hosil.. Habibiy . ◆ Dehqon xalqi kuzning qobil, saxiy kelishini orzu qiladi, chorvadorlar esa — bahorning. "Saodat" .
4 Qobil (erkaklar ismi).
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚОБИЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
qobil
OʻTIL