qochiriq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qo-chi-riq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
ayn. qochirim 1, 2. ◆ Sherbek-ning nimaga qochiriq qilayotganini payqab qolgan Jalil qah-qah urib kulib yubordi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ . ◆ Gohida yigitlar ham kelib qoʻshilib, askiya, qochiriqlar boshlanar-di. F. Musajonov, „Huri“ . Bu
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
◆ Qochiriq gap Boʻronboyning suyak-suyaklarigacha zirqiratib yubordi. M. Nazarov, „Oltin boshoq ishqida“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚОЧИРИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
qochiriq
- Turkcha: espri