qochiriq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qo-chi-riq

Etimologiyasi

ayn. qochirim 1, 2. ◆ Sherbek-ning nimaga qochiriq qilayotganini payqab qolgan Jalil qah-qah urib kulib yubordi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ . ◆ Gohida yigitlar ham kelib qoʻshilib, askiya, qochiriqlar boshlanar-di. F. Musajonov, „Huri“ . Bu

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ Qochiriq gap Boʻronboyning suyak-suyaklarigacha zirqiratib yubordi. M. Nazarov, „Oltin boshoq ishqida“ .

Antonimlari

ҚОЧИРИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

qochiriq

• Turkcha: espri

Ruscha _ru

qochiriq
◆ = qochirim; qochiriq gap 1) острота; 2) намёк.