qomat
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qo-mat
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. — boʻy, qad, gavda; tu
rish, namozning boshlanishi] Kishining, kishi tanasining tashqi bichimi; qad, boʻy-bast. ◆ Qomati kelishgan yigit. tsh Gulnor-ning nozik va nafis qomati dahlizda koʻri-nib qoldi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . Alif qomat q, alif I. Sarvi qomat q. sarvqomat. Qomatini rostlamoq aim. qaddini rostla-moq q. rostlamoq 3. ◆ Qomatini rostladi , velosipedni yetaklab, koʻchaning u yuziga — mayxona tomonga oʻtdi. A. Qahhor, Sarob. Quloqni qomatga keltirmoq ayn. quloqni batang qilmoq q. batang. Uning quloqni qo-matga keltiruvchi xurragi orasida kechasi bilan xotinining piq-piq yigʻi tovushi eshitshshb turar edi. A. Qahhor, Sarob. Qoʻl-ni qomatga koʻtarmoq din. Namoz oʻqishda ikki qoʻlning bosh barmogʻini ikki quloqqa yetkazmoq. ◆ Kavushini yechib, toʻnini yozdi va uning ustida turib, qoʻlini qomatga koʻtar-di. M. Joʻraboyev, „M“ .B. martabasi.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚОМАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.