rafiqa
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ra-fi-qa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. kt. Dugona, oʻrtoq, doʻst.
2. Umr yoʻldoshi, xotin, yor. ◆ Farzandim, otam, rafiqam — mendin soʻng yonar chirogʻim — ana shu doʻstlarim. S. Siyoyev, „Yorugʻlik.“ ◆ Ishdan horib qaytding, dilgir, hoynahoy, Rafiqang uzatdi bir piyola choy, Unut boʻldi shunda zoring, charchogʻing, Koʻngildan bir nafas ketdi gʻuboring. A. Oripov, „Yillar armoni.“ ◆ Yuzidan muloyimlik, eriga itoat, toʻgʻrilik maʼnolari tomib turgan bu xotin qutidorning rafiqasi — Oftob oyim. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“
3. Rafiqa (ayollar ismi).
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
РАФИҚА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.