rizo
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ri-zo
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. — mamnunlik, xursand
chilik; rozilik; xayrixo?ushk] 1 Rozilik javobi, rozilik. ◆ Rizo qilmoq. Rizo boʻlmoq. Sukut — alomati rizo. Maqol . n ◆ Olimxon akaning oldida soʻz berdim. Ota rizosi — fotiha bilan baravar. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
2 kesim vazifasida. Rozi, rozi boʻldi, koʻndi. ◆ Onajon, sizning shodligingiz yoʻlida har bir ogʻirliklarga bu baxti qaro qizingiz rizo-dur, onajon!A.. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Erta ona tilim agar yoʻqolsa, Men bugun oʻlishga boʻlurman rizo. E. Vohidov, „Muhabbat“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
РИЗО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.