rosh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

rosh

Etimologiyasi

f. sIj — yanchilgan don uyumi, toʻp-lami

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

shv. Ariq tozalash yoki qazish vaqti-da uning ichidan olib, ikki chetiga tash-langan tuproq, loyqa; paykallarni bir-bi-ridan ajratuvchi marza. Yerga — ◆ rosh, qizga qosh. Maqol . ■■ ◆ Mana shu chorvoq, yoʻngʻichqa isi, oyogʻimiz ostida koʻpchib yotgan mana bu rosh ham — hamma-hammasi qishloqni yodim-ga solyapti. N. Qilichev, „Yorongul“ . ◆ Odam/shr paikal chetidagi roshlarga qator chizildi. "Yoshlik" . ◆ Fazliddin arna roshida otdan tushib, yon-veriga qaradi. E. Samandar, „Tang-ri qudugʻi“ .

Antonimlari

РОШ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

rosh
обл. берма (насыпное возвышение из почвы или ила по обеим сторонам арыка, канала, образующееся при копке или очистке, при работе земснаряда); вал земли или высохшего ила (по бокам канала, арыка).