rosh
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]rosh
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]f. sIj — yanchilgan don uyumi, toʻp-lami
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]shv. Ariq tozalash yoki qazish vaqti-da uning ichidan olib, ikki chetiga tash-langan tuproq, loyqa; paykallarni bir-bi-ridan ajratuvchi marza. Yerga — ◆ rosh, qizga qosh. Maqol . ■■ ◆ Mana shu chorvoq, yoʻngʻichqa isi, oyogʻimiz ostida koʻpchib yotgan mana bu rosh ham — hamma-hammasi qishloqni yodim-ga solyapti. N. Qilichev, „Yorongul“ . ◆ Odam/shr paikal chetidagi roshlarga qator chizildi. "Yoshlik" . ◆ Fazliddin arna roshida otdan tushib, yon-veriga qaradi. E. Samandar, „Tang-ri qudugʻi“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]РОШ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.