ruhoniy

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ru-ho-niy

Etimologiyasi

arab. – ruhiy, maʼnaviy; diniy; dindor;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Din peshvosi, din yoʻlida, diniy lavozimda xizmat qiluvchi, uni targʻib etuvchi diniy kishi; dindor. ◆ Erta bilan Sulton Abusaid mirzo Buxoroning ruhoniy va nomdor kishilarini chorlab, ular bilan qisqa muloqotda boʻldi. Mirmuhsin, „Meʼmor.“ ◆ Zohir shayx, ogʻasidek ruhoniy boʻlgani bilan, ogʻasi kabi arzimagan narsaga lovullab ketadigan tajang, jahldor emas, koʻngilchan, rahmdil kishi edi. S. Siyoyev, „Avaz.“

2. din. Islomda gʻayb olamida baʼzi bir jinlar turkumiga kiruvchi, bir guruh jinlar ustidan rahnamo boʻlgan jinning nomi.

Antonimlari

РУҲОНИЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

ruhoniy

OʻTIL

Ruscha _ru

ruhoniy
рел. духовное лицо, служитель культа; священник; ◆ ruhoniylar духовенство.