Kontent qismiga oʻtish

ruhsiz

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)

[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

[tahrirlash]

ruh-siz

Aytilishi

[tahrirlash]

Etimologiyasi

[tahrirlash]

Maʼnoviy xususiyatlari

[tahrirlash]

Maʼnosi

[tahrirlash]

1 Ruhi past, jonli tus olmagan, shavq-zavqsiz. ◆ Ruhsiz toʻy. Ruhsiz hayot. n ◆ Majlis ochshgmagan, ochilsa ham ruhsiz-roq. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Usta Siro-jiddin “Navo ”ni, darhaqiqat, ruhsiz, yomon chaldi. Mirmuhsin, „Sozanda“ . ◆ Abdurahmon.. bir necha oylar nihoyatda ruhsiz, kayfsiz va darsiga ham hafsalasiz davom etib yurdi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .

2 Boʻsh, lanj, kayfiyatsiz. Oʻzining ruh-siz tovushi bilan Oysha buvi ham gapga ara-lashdi. A. Qodiriy, Oʻtgan kunlar. ◆ Tongda ruhsiz koʻz ochaman, Qovurilar tanda jon. Onajonim, bunday qilma, Bunday qilma, onajon. A. Oripov, „Yillar armoni“ .

Sinonimlari

[tahrirlash]

Antonimlari

[tahrirlash]

РУҲСИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

[tahrirlash]

ruhsiz