rukn

rukn I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

rukn

Etimologiyasi

arab. – asos, ustun, tayanch; burchak, boʻlim (jurnal yoki radioeshittirish-da);

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. esk. Ustun, kolonna.

2. koʻchma Asos, tayanch. ◆ Yusufbekhoji yuqorida oʻtgan gaplarni quruq va asossiz soʻzlamagan, balki shu turmushning rukn va asosini bir daraja aytib oʻtgan, Otabek esa buni shu muhitning bir oʻgʻli boʻlib eshitgan edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ ..tasavvufning saxovat, shijoat, sadoqat, muruvvat, himmat, mardlik, insof, hayo ruknlarini oʻzida mujassam etgan Alisher Navoiyning oʻzi ham tom maʼnodagi komil inson edi. "OʻTA".

3. adab. Aruzda qisqa va choʻziq, oʻta choʻziq boʻgʻinlarning misralarda muayyan tartibda guruqlanib takrorlanishi.

4. Gazeta, jurnallardagi mazmunan yaqin turkum maqolalarning sarlavhasi. ◆ "Savdogar" gazetasi oʻz sahifasini bundanda boyitishni, turli-tuman yangi ruknlar ostida materiallar berib borishni oʻz yillik rejasiga kiritdi. Gazetadan. ◆ "Qilmish-qidirmish", "Turmush chorrahalarida" ruknlari ostida berilayotgan maqolalarni oʻqigan har bir inson yaxshilikka, ezgulikka intiladi. Gazetadan.

rukn II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

rukn

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

din. Islomda eng muhim, har bir moʻmin-musulmon uchun farz sanalgan beshta vazifaning har biri: kalimai shahodat, namoz, zakot, roʻza va haj ibodati.

Antonimlari

РУКН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

rukn
1 уст. столб, колонна; основа;
2 уст. перен. опора; устои; ◆ din ruknlari устои религии;
3 лит. стопа.