rutubat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ru-tu-bat

Etimologiyasi

a. — namlik, zaxlik

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Biror narsadagi namlik, zaxlik. ◆ Havoning rutubati. m ◆ Haftalab yoqqan yomgʻir bor-liqni namiqtirib, rutubatga chulgʻadi. M. Mahmudov, „Mantu kuy izlab“ . ◆ Daraxtlar kur-tak otib, ancha boʻrtib qolgan boʻlsa-da, havo rutubatga chulgʻangan. S. Karomatov, „Oltin qum“ . ◆ Shabboda ovulga oralab oʻtdi, Soʻnggi rutubatni bogʻlardan quvib. A. Muxtor .

2 koʻchma Gʻam, musibat. ◆ Rutubatdan yuz bergan dunyo, Dunyo yangi dunyoni chorlar. U. Qoʻchqor, „Hayajonga koʻmilgan dunyo“ . ◆ Degilki, borini aytmoqdin ojiz, Rutubat tushmagay baxtiga hargiz. T. Toʻla, „Asarlar“ .

Sinonimlari

Sovuq, zah

Antonimlari

РУТУБАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

rutubatlik

Ruscha _ru

rutubat
влага, влажность, сырость; ◆ yerdan rutubat koʻtarilyapti земля подсыхает.

Tillarda

Tillar

• Ozarbayjoncha: rütubət
• Olmoncha: Feuchtigkeit
• Fransuzcha: humidité
• Turkcha: rutubet