rutubatli

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ru-tu-bat-li

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Rutubati boʻlgan; nam, zax. ◆ Kuzning rutubatli oqshomi edi, Bogʻlar so-kingina chekar edi oh. Ruhimda bir xazon ayyo-mi edi, Ajib goʻzallikka duch keldim nogoh. A. Oripov, „Onajon“ . ◆ Qosh qoraygan edi. Dala-lardan rutubatli sovuq shamol esib turibdi. A. Muxtor, „Chinor“ . ◆ Tungi rutubatli havo badanni junjiktiradi. L. Tojiyeva, „Meh-rim sizga, odamlar“ .

2 koʻchma Gʻam-gʻussali, kishi erkini boʻgʻadigan; iflos, chirkin. ◆ Shundarutubatli badboʻy bu shahar Koʻzimga charaqlab Fargʻo-na boʻldi. E. Vohidov, „Kelajakka maktub“ . ◆ Ertaga u diqqinafas, rutubatli Hirotdan chiqib ketadi, shu yoʻsin bilan bir yoʻla u beadad gʻamu gʻussadan ham qutuladi! [oʻylardi Meʼmor]. Mirmuhsin, „Meʼmor“ . ◆ Saroyning fisqu fujurga, fahshga toʻla rutubatli havosiyu marmar hovuzlardagi favvoralar salqini.. — barcha-barchasi oʻtmishga chekindi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ . ◆ Besh yil "gʻoya"uchun qat-tiq berilib, rutubatli hujrada zaxlab.. yigirma sakkiz yoshida "xatmi kutub" qi-lishga muvaffaq boʻldi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .

Antonimlari

РУТУБАТЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

rutubatli
сырой, влажный.