ruxsor
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
rux-sor
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[f. j — tashqi koʻrinish,
qiyofa; yuz, bet; yonoq] 1 Kishining yuzi; bet; aft-angor, chehra. ◆ Xurosonda bir darboza bor, Ostonasi gulga koʻmshian, Unda yashar bir pari ruxsor. E. Vohidov, „Muhabbat“ . ◆ Bir zumlik bezovta oʻylar soʻngida Yana ruxsoringga ti-kilaman jim. A. Oripov, „Yurtim shamoli“ . ◆ Rangi sinshib, tarang ruxsoriga ajin tush-di. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan“ . Uning rux-sori Ahmadga tanishday tuyuldi. "Yoshlik".
2 koʻchma Koʻrinish, qiyofa. ◆ Hozirgi Mir-zachoʻlning ruxsori bus-butun boʻlakcha. M. Joʻ-ra, „Quyoshdan nur emganlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
РУХСОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.