safo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sa-fo

Etimologiyasi

\a. P x.gu — tozalik, tinikdik, soflik; samimiylik; xotirjamlik

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Be-gʻubor tozalik, musaffolik, soflik. ◆ Inson tugʻilmoqda — yangi bir odam Koʻz ochdi tongotar safosi bilan. J. Jabborov . ◆ Oʻzbek tuprogʻidan kelibman bu bor, Sengadir oshif-ta qalbim safosi. A. Oripov, „Yillar armoni“ .

2 Xursandchilik kayfiyati, nashʼu na-mo; huzur, gasht. ◆ Kayfu safo qilmoq. yat [Guli:] Gʻazalkim, soʻzlagay mehru vafodin. Gʻazalkim, soʻzlagay ishqdin, safodin. Uygʻun va I . Sulton, Alisher Navoiy. ◆ Butun um-rin kechirib kayf bilan, safo bilan, Ishi boʻlmagan ekan "oʻtkinchi" dunyo bilan. E. Vo-hidov, „Muhabbatnoma“ .

3 Safo (erkaklar ismi).

Antonimlari

САФО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

safo
1 наслаждение, удовольствие, блаженство; ◆ zavq-safo см. ◆ zavq 1; kayf-safo см. kayf 2;
2 свежесть, чистота;
3 Сафо (имя собств. мужское).