safolat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sa-fo-lat

Etimologiyasi

arab. – tag, ostki qism; asos; past(kash)lik;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. esk. kt. Juda yomon, nochor ahvol, abgorlik. ◆ Safolatga tushmoq. Koʻchaning ikki tomonida boʻgʻot tomli, qingʻir-qiyshiq xarob uylar, yarim qulagan devorlar oqshom qorongʻisida dardli manzara yasaydi, safolatdan, yoʻqchilikdan qoʻrqinch sukutga choʻkadi, qorongʻida asta-asta erib yoʻqoladi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“

2. Yaramas xatti-harakat yoki xulq-atvor; razillik, razolat. ◆ Hayot oyoqlariga odat, shariat kiygizgan razolat va safolat kishanlarini parchalab tashlay olmaganidan, haligacha yor koʻksiga bosh qoʻyib, "Sevaman!" deb aytolgani yoʻq. M. Ismoiliy, „Fargʻona t. o.“

Antonimlari

САФОЛАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

safolat
1 низость, подлость; гадость, мерзость, гнусность;
2 низкое положение (в обществе);
3 отверженность; крайняя бедность, нищета, бедственное положение, невезение; ◆ safolatga tushmoq впасть в крайнюю бедность; нищету; попасть в полосу невезения.