safro
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
saf-ro
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. صفراء — sariq rang; oqimtir; oʻt, safro
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Odam jigaridagi bezlar orqali muntazam ishlab chiqiladigan koʻ-kimtir sariq suyukdik; zarda, oʻt. ◆ Safro odatda jigardan oʻn ikki barmoqli ichakka oqib tushib, soʻngra ingichka ichakka oʻtadi. N. Ismoilov, „Kasallarni parvarish qilish“ .
- Safro tashlamoq Safro qayt qilmoq. /◆ Joʻrabek] Dushanba, seshanba kunlari safro tashlab, ruhi yorishgan kishidek, ancha yengil tortdi. Mirmuhsin, „Qulamas qoya“ . Safrosi qaynamoq ayn. zardasi qaynamok, q. zarda. ◆ Inolchiq Umarxoʻjaning til uchidagi tum-taroqli soʻziga quloq solarkan, safrosi qay-nar, yer tepinib, uni soʻkishdan oʻzini bazoʻr tutib turardi. M. Osim, „Oʻtror“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
САФРО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.