sajda
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]saj-da
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]a. سُجود — sigʻinish, topinish; bosh egib taʼzim qilish]
- din. Ibodatda yoki sigʻinishda tiz choʻkkan holda peshona va qoʻl kafglarini yerga tegizish. ◆ Shayboniyxon joy-namoz ustida sajdaga bosh qoʻyib, xudoga munojot qilar, koʻzlariga yosh olib, "Shar-manda qilma, parvardigor", deb pichirlardi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ . ◆ Boʻta qaytib ot yeta/sshb chiqqanda, qorovul choponini yerga yozib, sajdaga bosh qoʻygan edi. S. Ahmad, „Hukm“ .
Sajda qilmoq
- ibodatda bosh quymoq;
- koʻchma cheksiz hurmat va ehtirom koʻrsat-moq. ◆ Sevgan odamingga dunyoda tengi yoʻq farishtadek sajda qilasan. S. Karomatov, „Oltin qum“ . ◆ Shu sodiq bevaga sajdalar qi-ling, Shu sodiq bevaga aylang ehtirom. Abdulla Oripov
- haddan ortiq berilmoq; xushomadgoʻylik qilmoq. ◆ Shu bilan birga, raisga sajda qiluvchi xushomadgoʻylar ham ozmuncha emaye. Sh. Rashidov, „Boʻrondan kuchli“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]САЖДА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
sajda
1 рел. земной поклон (во время молитвы); ◆ boshni sajdaga qoʻymoq склонять голову в земном поклоне;
2 преклонение, поклонение; челобитье; ◆ sajda qilmoq 1) класть земные поклоны; 2) перен. кланяться, бить челом; преклоняться; ◆ amaldorlar boshlarini yerga qoʻyib amirga sajda qiladilar чиновники земно кланяются эмиру; ◆ tiz choʻkib sajda qilish низкопоклонничество.