savagʻich

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sa-va-gʻich

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

I Paxta, jun kabi narsalar-ni savash uchun ishlatiladigan bir juft uzun, ingichka tayoq yoki chiviqlar dastasi. ◆ Savagʻich bilan paxta savamoq. n ◆ Osmon toʻ-la pagʻa-pagʻa bulutlar, xuddi savagʻichdan qoch-

gan paxtadek titilib, koʻkni qoplab olish-gan. X. Toʻxtaboyev, Yillar va yoʻllar.

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sa-va-gʻich

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

II ot 1 Qamishsimon boʻgʻim-li, ichi poʻkaksimon moddadan iborat suv oʻsimligi. ◆ Nizomjon savagʻichning bunaqa oʻsi-shini bilmasdi. S. Ahmad, „Ufq“ .

2 ot Savagʻich oʻsimligining poyasi. ◆ Huj-radan ikkita savagʻich topdim-da, rostakam katta varrak yasashga tushdim. H. Nazir, „Yonar daryo“ .

3 sft. Savagʻichdan yasalgan, savagʻichdan tayyorlangan. ◆ Bu ikkisi qogʻozga shodlangan-dek, gap-soʻzsiz, savagʻich qalamni qir-qir qo-gʻoz ustida yuritib turar edi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ . ◆ Salimxon tokchadan dovot bilan savagʻich ruchkani olib, xontaxtaga qoʻy-di. H. Gʻulom, „Mashʼal“ .

Ot

savagʻich (koʻplik savagʻichlar)

Antonimlari

САВАҒИЧ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

savagʻich
1 тростник; // тростниковый; ◆ savagʻich qalam тростниковое перо (ручка из тростника);
2 прут, тонкая палка или связка прутьев, которыми треплют вату, шерсть и т. п. (см. savamoq 2);
3 бот. эриант краснеющий, арундо.