sehrgar
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
sehr-gar
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
SEHRGAR Bu sifat 'oʻziga itoatkor kilib olishga kodir qobiliyat' maʼnosini anglatadigan arabcha sihr otining (АРС, 349) tojik tiliga i tovushini e(ye) tovushiga almashtirib olingan sehr shaklyga (ТжРС, 356) tojikcha -gar qoʻshimchasini (ТжРС, 542) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, 'sehrlash qobiliyatiga ega', 'jodugar' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, II, 42).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 [a.+ f. - sehr, jodu
qiluvchi, afsungar, jodugar] 1 Sehr bilan oʻzi yoki boshqalarni har xil qiyofaga kirituvchi; afsungar, jodugar (ertak va afsonalarda). ◆ Chiroyli yigit kiyofasiga kirib olgan sehrgar Iblis, sevgilimni koʻltiqlab ketayotganini koʻrib, yonib ketdim. X. Toʻxtaboyev, „Shirin qovunlar mamlakati“ . ◆ U sehrgar bir dumalab, chumchuk kiyofasiga kirdi-da, "pir" etib uchib ketdi. "Oltin beshik" .
2 koʻchma Maftun qilib, oʻziga bogʻlab oluvchi; fusunkor. ◆ Sehrgar koʻzlar. Sehrgar qiz. yat Radiodan dutor sadosi taralar, sehrgar kuy Temirjonning qolbiga kirib borar, uning yuzida maʼsum latofat uygʻo-tardi. J. Abdullaxonov, „Oriyat“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
СЕҲРГАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.