shaffof

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shaf-fof

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. - tiniq; \arir;

yupqa, nozik] Yorugʻlik yoki nurni yaxshi oʻt-kazadigan; tiniq. ◆ Shaffof suv. Shaffof shisha. Shaffof may. Shaffof qogʻoz. n Shishaning eng ajoyib xususiyati — ◆ bu uning shaffofligidir. "Fan va turmush" . ◆ Qalin oʻrmon ichidan yorib oʻtgan bir tutam nur oq qayinni, goʻyo ichidan yoritganday, shaffof qi-lib koʻrsatar edi. A. Muxtor, „Davr mening takdirimda“ .

2 Nihoyatda musaffo, toza, tiniq. ◆ Osmon gumbazi artilgan shishadek shaffof. Saratonning saxiy quyoshi gulshan diyor uzra oltin sepini yoygan. H. Tojiboyev, „Jasur qiz qishlogʻida“ . ◆ Unutib boʻlarmi, aytingiz-chi oʻzi, Sut bilan emganing shaffof havoni ? J. Jabborov .

3 koʻchma Gard-gʻubor, ifloslikdan xoli; pok, toza. ◆ Mehri opaning koʻzidan tirqirab yosh, koʻksidan sut keldi. Uni.. tongday shaffof, pok onaning qalbi boshlab keldi. R. Fayziy, „Shohi darparda“ .

Antonimlari

ШАФФОФ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shaffof
прозрачный, просвечивающий; ◆ shaffof osmon прозрачное (ясное) небо; ◆ shaffof suv прозрачная, хрустально-чистая вода; ◆ shaffof qogʻoz прозрачная бумага.