shaldir-shuldur

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shal-dir—shul-dur

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Narsalarning bir-biriga urilishi, suvning oqishida chiqadigan tovushni bildiradi. Shaldir-shuldur suv oqar, Qoʻshigʻi menga yoqar. Sh. Saʼ-dulla. ◆ Shunday kunlarda kechga yaqin shahar-ning tor koʻchalaridan biriga shaldir-shuldur qilib uch arava kirib keldi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ .

2 koʻchma Sir saqlamaydigan, bor gapni toʻkib soladigan; dali-gʻuli. ◆ Shaldir-shuldur yigit. yat Tojimat aka.. koʻnglida kiri yoʻq, shaldir-shuldur odam edi. S. Anorboyev, „Oq-soy“ . ◆ Haqiqatan ham bu shaldir-shuldur keksa kishi hormas-tolmasligi bshgan barchaga ib-rat koʻrsata boshladi. J. Abdullaxonov, „Toʻfon“ . Gaping toʻgʻri, qizim. Sen bir qop yon-gʻoqday shazdir-shuldur eding, opang ham shoʻx, qaqildoqqina edi. Oybek, Tanlangan asarlar.

Antonimlari

ШАЛДИР-ШУЛДУР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.