shatta

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shat-ta

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Tepib beriladigan zarb; tep-ki, tarsaki, shapaloq.

Shatta otmoq Keyingi ikki oyoq bilan tepmoq, tepinmoq (ot, mol va sh.k. haqida). ◆ Shu payt ot soʻnani koʻrib, shatta otdi. Sidiqjon, xuddi ot olib qochadiganday, vahima bilan oʻzini egarga otdi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .

2 koʻchma Qilmishiga koʻra beriladigan zarba, dashnom, sazo, jazo. ◆ Qosimxoʻjayev xalqning shattasiga yoʻliqmaslik uchun.. past koʻchadan yoʻrgʻalashga majbur boʻlgan. "Mushtum" . ◆ Qora Ahmadning jinoyatlari.. sudning qattiq shattasini taqozo etadi. K. Aliyev, „Bezori hujumni shiddatlatdi“ .

Shatta yemoq 1) tepki yemoq; tarsaki yoki shapaloq yemoq; 2) sazo boʻlmoq, uyalib qol-moq. ◆ Sharmu hayosiz boʻlsang, har yerda yersan shatta. Maʼqul, bilimdon boʻlsang, izzat-hurmating katta. Maqol . ◆ yaya Biroq Nazi-riy gapiga yarasha shatta yeydi. K. Yashin, „Hamza“ .

Antonimlari

ШАТТА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shatta
удар, пинок;
2 перен. взбучка, нахлобучка, нагоняй; ◆ shatta yemoq 1) получить пинка; 2) перен. получить взбучку, получить нагоняй;
◆ 3: shatta otmoq обл. = shataloq otmoq (см. shataloq); ◆ Shu payt ot soʻnani koʻrib shatta otdi (А. Ќаћћор, «Ќўшчинор») В это время лошадь, увидев овода, стала брыкаться.