shohid
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
sho-hid
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. شاهد — guvoh; kuzatuvchi;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Biror ish, voqea, xatti-harakatda bevosita ishtirok etgan, qatnashgan yoki uni koʻrgan shaxs; guvoh. ◆ Yoʻq.. isbot uchun vijdonimdan boshqa shohidim yoʻq, –dedi Otabek. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ Menda hech qanday guvoh yoʻq! Shohidim bor! — Gʻulomjon tomogʻi qirilib, rangi oʻchib, boʻzarib gapirdi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t. o.“ ◆ Kushtgiriy shoshib-pishib, oʻzi shohid boʻlgan voqealardan gapirib berdi. M. Osim, „Sehrli soʻz.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ШОҲИД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.