shotir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sho-tir

Etimologiyasi

[a. - epchil, mohir; ayyor; oʻtkir zehnli, akdli]

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

tar. 1 Podsho, xon kabi oliy amaldorlar otini yetaklab, tu-tib yuruvchi navkar; jilovdor. ◆ Shohlarning oldida boʻlar shotiri, Yovcha boʻlar yigitlar-ning botiri. "Ravshan" .

2 kest. Birovning xizmatini yugurib-yelib qiladigan xizmatkor; yugurdak. ◆ Sultan Sullohovning shotirlari tipirchilashib qolishdi: buxgalter Shotursun Shomirzayev bir bolani magazinga yugurtirdi. T. Alimov, „Xirgoyi“ . ◆ -Komissiya! — deb xitob qi-libdi Gʻaniyev. Shundan keyin shotirlarning oyogʻi yerga tegmay, u yoq-bu yoqni yigʻishtirish-ga tushishibdi. Gazetadan .

3 shv. Xon yoki shohni oʻtqazib, koʻtarib yuriladigan maxsus oʻrindiq; taxtiravon, maofa. ◆ Ichkaridan xon koʻrindi, uni toʻrt navkar shotirda olib kelardi. J. Sharipov, „Xorazm“ .

Antonimlari

ШОТИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shotir
1 ист. стремянный;
2 перен. тень, хвост (чей-л.); ◆ uning ketida doim shotiri bor за ним всегда кто-нибудь ходит, он никогда не ходит без провожатых;
3 обл. паланкин.