sigʻinmoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

si-gʻin-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 din. Xudoga, aziz-avliyo-larga, ilohiy kuchga ega deb hisoblangan narsalarga sajda qilish; dinning asosiy elementi. Hozir pir oʻzlarini emas, sizlarni oʻylaydilar, tong saharlarda joynamozga tiz choʻkib: "Haq yoʻldan adashgan gumroh bandalaringga gʻazab qilma", deb xudoga si-gʻinadilar. S. Ahmad, Hukm. ◆ Nazirqulning otasi Shohimardonga sigʻinib, qoʻchqor olib borib soʻydi. S. Ahmad, „Hukm“ . ◆ Inson oʻzini taniguncha koʻp narsalarga sigʻingan. Gazetadan .

2 koʻchma Biror kimsaga, narsaga ortiq berilmoq, uni haddan tashqari ulugʻlamoq. ◆ Pulga sigʻinmoq. Qush butoqqa sigʻinar. Ma-qol . ■■ ◆ Jaholatda qolgan xalq aʼlam har bor-ganida, "sadagʻang ketay, eshonim", deb uning oyogʻiga tiz choʻkib sigʻinar, nazr-niyoz berar edi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

3 Najot istab bormoq, bosh urmoq. ◆ Muzga suyanma, yovga sigʻinma. Maqol . ◆ shya Aymoqxalqi bizni doʻstdek kutar deb, Yurtingizga biz sigʻinib kelganmiz. "Yodgor" .

Antonimlari

СИҒИНМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Feʼl

sigʻinmoq sigʻinmoq

OʻTIL

Ruscha _ru

sigʻinmoq
1 поклоняться; преклоняться; ◆ tiz choʻkib sigʻinmoq припадать к стопам; низкопоклонничать;
2 рел. молить, умолять; молиться; ◆ xudoga sigʻinmoq 1) молиться богу; 2) молить бога, обращаться с просьбой к богу.