siyqa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

siy-qa

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Ishqalanaverib, surtilaverib sayqal topgan yoki yedirilib tep-tekis bulgan, sip-silliq. ◆ Siyqa tosh. Siyqa chaqa. ◆ Bu kun ham quyosh, xuddi sovqotayotgandek, osmonda bir muddat siyqa tanga kabi xira yaltirab, koʻzdan yoʻqoldi. X. Sultonov, „Bir oqshom ertagi.“ ◆ Birovlar savdo-sotiq yoki xarj bilan ovora boʻlsa, birovlar choʻntaklarida siyqa chaqasi yoʻq, bozor rastalarida garang sudraladi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“

Siyqa bosh; 1) sochlari toʻkilib ketgan, kal bosh; 2) kal odam.

2 koʻchma Koʻp qoʻllangan, ishlatilaverib koʻngilga urgan, meʼdaga tekkan (gap, soʻz, ibora va sh. k.) ◆ Siyqa gap. ◆ Podshohning amri vojib, — dedi alloma, siyqa, eski gapni ishlatishga majbur boʻlib. M. Osim, „Ibn Sino qissasi.“

Siyqasi chiqqan; Siyqalanib ketgan, koʻp chaynalgan, (ishlatilaverib) koʻngilga urgan, eskirgan. ◆ ..ular [ishni orqaga sudrov-chilar] uyalmay-netmay.. siyqasi chiqib ketgan "bajaramiz"larini takror-takror aytishadi. N. Safarov, „Uzoqni koʻzlagan qiz.“

3 koʻchma Gʻoya, mazmun va badiiylik jihatidan yuzaki, sayoz. ◆ Siyqa fikr. Siyqa asar. ◆ Sotiboldiyevning bahslashishi ham allanechuk siyqa, bachkana edi. P. Qodirov, „Uch ildiz.“

Antonimlari

СИЙҚА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

siyqa

Tillar

• Forscha: تقلید شده
• Suaxilicha: zilizozoeleka
• Turkcha: basmakalıp

Ruscha _ru

siyqa
стёртый, истёртый; сглаженный; гладкий; ◆ siyqa chaqa стёртая (истёртая) монета; ◆ ... kissasida siyqa chaqa ham yoʻqligidan ... uzoq vaqt bosh qotirdi (Ойбек, «Ќутлуѓ ќон») он долго ломал голову, ... потому что у него в кармане не было ни гроша; ◆ siyqa yuza сглаженная поверхность; ◆ siyqa bosh 1) лысина, плешь; 2) лысый;
2 перен. избитый, банальный, пошлый; ◆ siyqa fikr избитые мысли;
3 перен. нахальный; бывалый, тёртый; ◆ siyqa odam 1) нахальный человек; 2) тёртый калач.