soʻfi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

soʻ-fi

Etimologiyasi

a. — sufiylik izdoshi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1

Masjidda azon aytuvchi kishi; muazzin. ◆ Butoqda xoʻroz qichqirar, Mezanada — soʻfi. Maqol . ◆ shsh Mana bugun Sultonboy qishloq soʻfisi azon aytmasdan oʻrnidan turib, tomga qamish bosayotibdi. H. Gʻulom, „Mashʼal“ . ◆ Lektoʻr [lektor] soʻfi azon aytganday qilib gapirarkan. "Yoshlik" . ◆ Qoʻqonning eski sha-hariga qarashli bir masjidda bir soʻfi boʻ-larkan. Gazetadan .

Soʻfi azon aytmasdan Juda erta, tong-saharlab. ◆ [Ayol] Soʻfi azon aytmasdan uygʻo-nib, non yopdi, mol-holga qaradi. "Yoshlik" .

2 koʻchma Sodda, goʻl, xudojoʻy odam. -Voy, otasi tushkur-yey, — ◆ dedi kula-kula Musa, — men sizni soʻfi, bunday ishlarga eʼtibor qshshaydi, deb yursam, sizda gap koʻp ekan. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Uch-toʻrt xotinli boy-larning, ayniqsa, chorbozorchi savdogarlarning besh-oltilabxotinlari erlarini kutib, soʻfi boʻlib oʻtirishadi deysizmi ? M . Ismoiliy, Fargʻona t. o.

Antonimlari

СЎФИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

soʻfi
1 рел. суфий, муэдзин (служитель мечети, призывающий к молитве); ◆ soʻfi azon aytdi суфий прокричал призыв к молитве; ◆ soʻfi kavush oʻgʻirlaydi, eski choponni oʻgʻri qiladi суфий украдет кавуши, на бедняка свалит;
2 набожный человек, праведник, человек праведной жизни; ◆ soʻfi soʻgʻon yer, topilsa - yoʻgʻon yer погов. праведник питается (одним) луком, а если перепадёт, то он наедается как следует.