subh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

subh

Etimologiyasi

a. — ertalab, tong, tongotar

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Erta tong payti; saboh, sahar. ◆ Tinmagur shah-rimizning Subhida shuncha ovoz. Gʻ. Gʻulom . ◆ Subh chogʻida magar chiqqanda yorim toʻlgʻanib. Gul yoqasin chok etar, bulbulda afgʻon qoʻzgʻalur. Ha-bibiy .

Subhi kozib (l. m. yolgon tong) Tongotar-dan ancha oldin, tong yorishgandek tuyula-digan payt. ◆ Ha, subhi kozibda emas, subhi sodiqda, xoʻrozlar qichqirar-qichqirmas, bul-bulu maynalar xonishini boshlar-boshlamas, toʻrt askar oshnalarining qoʻrgʻoniga yetib kelishgandi. "Yoshlik" . Subhi sodiq (l. m. chin tong) Haqiqiy tongotar payti. ◆ Sharq uf-qidan asta-asta qorongʻilik koʻtarilib, oʻrniga subhi sodiq joylashmoqda edi. A. Qo-diriy, «Kichik asarlar» . ◆ Izlab borayotgan Barchin yori ham, baxmal oʻtovda yotib, subhi sodiq tuqqan vaqtda bir tush koʻrdi. "Al-pomish" .

Antonimlari

СУБҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

subh
раннее утро, рассвет; заря; ◆ subhi kozib (букв. ложный рассвет) время задолго до рассвета (когда небо чуть светлеет и снова темнеет); ◆ subhi sodiq (букв. истинный рассвет) время, когда уже начинает светать.