subh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

subh

Etimologiyasi

arab. – ertalab, tong, tongotar;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Erta tong payti; saboh, sahar. ◆ Tinmagur shahrimizning Subhida shuncha ovoz. Gʻ. Gʻulom. ◆ Subh chogʻida magar chiqqanda yorim toʻlgʻanib. Gul yoqasin chok etar, bulbulda afgʻon qoʻzgʻalur. Habibiy.

Subhi kozib; (l. m. yolgon tong) Tongotardan ancha oldin, tong yorishgandek tuyuladigan payt. ◆ Ha, subhi kozibda emas, subhi sodiqda, xoʻrozlar qichqirar-qichqirmas, bulbulu maynalar xonishini boshlar-boshlamas, toʻrt askar oshnalarining qoʻrgʻoniga yetib kelishgandi. "Yoshlik".

Subhi sodiq; (l. m. chin tong) Haqiqiy tongotar payti. ◆ Sharq ufqidan asta-asta qorongʻilik koʻtarilib, oʻrniga subhi sodiq joylashmoqda edi. A. Qodiriy, „Kichik asarlar.“ ◆ Izlab borayotgan Barchin yori ham, baxmal oʻtovda yotib, subhi sodiq tuqqan vaqtda bir tush koʻrdi. "Alpomish".

Sinonimlari

saboh, sahar

Antonimlari

СУБҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

subh
раннее утро, рассвет; заря; ◆ subhi kozib (букв. ложный рассвет) время задолго до рассвета (когда небо чуть светлеет и снова темнеет); ◆ subhi sodiq (букв. истинный рассвет) время, когда уже начинает светать.