takallum
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ta-kal-lum
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. ^ Ktakallum. — soʻzlash, soʻzla-shish, suhbat
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
kt. Suhbat, gaplashish; soʻz-lash. ◆ Hamza endi moʻylabi sabz urgan.. xayol-chan, takallumi ifodali, mantiqli.. oʻz soʻz-li yigit boʻlibetilgan edi. K. Yashin, „Hamza“ . ◆ Toʻlgʻonoyning takallumini bir eshitib, Amat-jon ogʻasiga horma aytib keladi.. S. Siyoyev, „Avaz“ .
- Takallum qilmoq Soʻzlamoq, gapirmoq; suhbatlashmoq. ◆ U yerda doʻstlikni ulugʻlab in-son, Takallum qiladi qumri misoli. A. Ori-pov, „Yurtim shamoli“ ._
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТАКАЛЛУМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.