takya
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
tak-ya
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
- I a. a Xtakya. — boshpana, turarjoy, makon; musofirxona; yetimxona; suyanchiq
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
shv. Yostiq, bolish; suyanchiq.
- Takya qilmoq Suyanmoq, tayanmoq. ◆ Uning [Azizbekning] qatoridagi ikkinchi kishi bo-shiga katta salla oʻrab, qamchi sopi bilan egarning qoshiga takya qshggan.. edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Ikki tirsagini tizza-lariga qoʻyib, qoʻllarini engagiga takya qildi. S. Karomatov, „Oltin qum“ .
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
tak-ya
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- II \a. — turarjoy, makon,
manzil] 1 Odamlar toʻplanib ulfatchilik qiladigan joy. ◆ Takyada oʻtirib, endi bitta choy ichib boʻlgan edim, qotmagina bir yigit kelib: -Kurbon ota siz boʻlasizmi? — dedi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .
2 tar. Bangi va koʻknorilar toʻplanadi-gan joy; koʻknorixona. ◆ Oʻn yil ichida u \Ma-marayim\ kirmagan koʻcha qolmadi. Nayakini oʻrgandi, qora dori yedi, takyalarga kirib, koʻknori ichdi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТАКЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.