tan-jon
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
tan—jon
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
, tanu jon Kishining butun borligʻi, vujudi. ◆ Bu hovliga kelganida, u yayrar, tan-joni orom olardi. Mirmuhsin, „Topilgan husn“ . ◆ Ham hadik, ham ehtiros bilan tan-joni yonib ketgan Shahzodaxon Ol-chinbekning quchogʻidan zoʻrgʻa sugʻurilib chiqib oldi. K. Yashin, „Hamza“ .
- Tan-joni sogʻ Sogʻ-salomat, sihat-salo-mat. ◆ Nafisaxon Hafizani quchib: -Yaxshi yurib-sanmi, tan-joning sogʻmi? — dedi. Mirmuhsin, Umid. ◆ ..es-hushi joyida, qaddi-qomati kelishgan, tan-joni sogʻ.. manman degan bit-ta yigitning ishini bahuzur qiladigan xotin edi-da. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТАН-ЖОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.