taolo
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ta-o-lo
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
\a. — baland boʻlishlik, kj-
saklik; gʻurur, magʻrurlik; musulmonlarning xudoning ismiga qoʻshib aytadigan ulugʻlash soʻzi] din. Eng oliy, eng yuqori koʻtarilgan (xudoning sifatlaridan biri). Xudoyi tao-lo. n ◆ Hasanali sevinchisini totiirgandan soʻng, duoga qoʻl ochdi: -Ollo taoloumri bshgan bergan boʻlsin! A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ -Yoʻq, — dedi eshon, — Yoʻq, bandaning uutu haq taologa imon keltirmoq! P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТАОЛО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.