taqozo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ta-qo-zo

Etimologiyasi

[ arab. – vaqtning oʻtishi, tugallanish; sudlanish; xohlash, qatiy talab etish ]

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Biror holatdan, vaziyatdan kelib chiqadigan talab. ◆ Zamon taqozosi. Hayot taqozosi. ◆ Taqdir taqozosi bilan Akmal shaharda yashab qoldi. M. Hazratqulov, „Jurʼat.“ ◆ Kozim endi xizmat taqozosi bilan Shirinbuloqdagi bazi ishlarni adolat qilgani ketyapti. E. Usmonov, „Yolqin.“

Taqozo qilmoq (yoki etmoq) Shunday boʻlishini talab qilmoq, koʻrsatmoq. ◆ ..Meʼmor hozirgi yoshlarning ehtiyotkor va puxtaligini koʻrib taajjublanar, zamon shuni taqozo qilayotir, deb oʻshqirdi. Mirmuhsin, „Meʼmor.“ ◆ ..Abdurahmonni topib ayt, bor odamlarni shahardan tezda koʻchirsin, fursat chekinishni taqozo etadi. S. Karomatov, „Bir tomchi qon.“

Antonimlari

ТАҚОЗО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

taqozo

Ruscha _ru

taqozo
требование; желание; воля; ◆ taqdir taqozosi bilan по воле судьбы; волею судеб; ◆ taqozo qilmoq требовать, предусматривать; предполагать; ◆ hayot shuni taqozo qiladi жизнь этого требует.