tariqat
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ta-ri-qat
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
[ arab. - yoʻl; usul vosita; maslak, sufiylik yoʻli ]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
esk. kt. Tutilgan yoʻl; maslak; sufiylik yoʻli. ◆ U Buxoroda madrasada oʻqib yurganda, shariat va tariqat ilmini yaxshi oʻrgangan, qurʼonni yod bilar edi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ . ◆ Hoʻqondan kelgan mehmonlar Jamoliddin Muhammad-karim soʻfini tariqatning peshvosi, avliyoi pir, deya koʻp taʼrifini gapirdilar. Oybek, „Ulugʻ yoʻl“ . ◆ Sening bu qiligʻing na farzga, na sunnatga, na insoniylik tariqatiga toʻgʻri kelgay. S. Siyoyev, „Avaz“ .
- Tariqat ahli Sufiylar.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТАРИҚАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
tariqat
рел. путь духовного совершенствования (согласно учению мистиков-суфиев, состоящий в глубоком «внутреннем» соблюдении законов религии, в отличие от шариата, требующего внешнего исполнения религиозных обрядов и правил).