tavajjuh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ta-vaj-juh

Etimologiyasi

arab. – biror kishiga murojaat qilish, yuzlanish; biror tomonga yurish, joʻnab ketish;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Xayrixohlik bilan yuzlanish, qarash. ◆ U Gʻulomjonni shu vaqtgacha tanimagani uchun afsus yeyar, oshkor bir tavajjuh bilan unga qarab-qarab qoʻyar edi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t. o.“

2. Diqqat-eʼtibor. ◆ U [Samarkand] oʻzining tarixiy obidalari bilan yarqirab, butun yer yuzi xalqlarining tavajjuhini oʻziga tortib turadi. Gʻ. Gʻulom, „Samarqand sayqali.“ ◆ Shohistaning otasi, uyga qaytish haqida soʻz ochgandan keyin, boshliqlar tavajjuhidan qoladi. "Saodat".

3. din. Xudoga yolvorish, iltijo. ◆ Eshon hol-ahvol soʻraganda, hoji oʻrnidan turib, taʼzim qildi: -Xudoga shukur, duoyu tavajjuhlarining sharofatidan sogʻ-salomatman. S. Ayniy, „Doxunda.“ ◆ Izingda termilib qoldi keksa chol, Koʻzda tavajjuhi, duosi tilda. A. Oripov.

Antonimlari

ТАВАЖЖУҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

tavajjuh
книжн.
1 внимание, внимательное, благожелательное отношение;
2 рел. мысленное внушение, делаемое наставником (пиром или шейхом) своему мюриду;
3 рел. обращение (к богу);
4 рел. сосредоточение внимания (в каком-л. направлении).